Programowanie

Typy danych pozwalają klasyfikować wartości pod względem różnych cech i wykształcać relacje między tak powstałymi klasami. Programiście pomaga to definiować operacje przeprowadzane na danych różnych rodzajów, a mechanizmom języka zarządzać pamięcią i wykrywać niektóre rodzaje błędów. W Clojure mamy do czynienia z kilkoma powiązanymi ze sobą systemami typów, które możemy rozszerzać, a wykorzystując ich polimorficzne mechanizmy jesteśmy w stanie abstrahować zarządzanie danymi i budować ujednolicone interfejsy wymiany informacji.

Struktury danych to, obok algorytmów wyrażanych operacjami, podstawowy składnik każdego programu komputerowego. Budując aplikacje, wybieramy takie struktury, które będą najlepiej nadawały się do przetwarzania danych w przyjętym przez nas modelu.

Specyficzna składnia dialektów języka Lisp pozwala precyzyjnie określać i rozróżniać podstawowe konstrukcje, dodawać nowe elementy syntaktyczne, a nawet przekształcać kod programu w trakcie jego pracy. Wynika to z zastosowania prostych, jednak przemyślanych sposobów organizowania i reprezentowania kodu źródłowego.

Clojure, jak każdy dialekt Lispu, wyposażono w interaktywną konsolę, dzięki której możemy na bieżąco eksperymentować i sprawdzać naszą wiedzę. Zanim więc przejdziemy do teoretycznych podstaw języka, pozwolimy sobie na praktyczny kontakt z jego mechanizmami.

Clojure to funkcyjny język programowania ogólnego przeznaczenia bazujący na modelu Lisp–1. Jego wzorcowa implementacja działa pod kontrolą JVM, ale istnieją też wydania pracujące w innych środowiskach, na przykład popularny ClojureScript zaimplementowany w JavaScripcie. Clojure jest Lispem, który powstał z myślą o przetwarzaniu współbieżnym i korzystaniu z ekosystemu Javy.

W niedawno opublikowanym artykule pisałem o klasach i obiektach w Rubym. Jednak nie wyjaśniłem tam mechanizmu tzw. dziedziczenia, które jest jednym z fundamentalnych koncepcji programowania obiektowego.

Jakiś czas temu, przy okazji opisywania podstaw Rails, starałem się wyjaśnić czym są klasy i obiekty. Jednak takie mieszanie poziomów ogólności w jednym wpisie może sprawiać, że całość wyda się mało przystępna dla początkujących i nudna dla obeznanych z tematem. Napiszę więc krótko o programowaniu obiektowym dla wszystkich tych, którzy znają już jakieś inne imperatywne, ale nieobiektowe języki programowania, a chcą dowiedzieć się, czym są obiekty i klasy.

Ruby to interpretowany, dynamiczny i obiektowy język programowania stworzony w latach dziewięćdziesiątych przez Yukihiro Matsumoto (ps. matz) – programistę pochodzącego z Kraju Kwitnącej Wiśni.

Wybierzmy się w podróż do świata programowania wieloparadygmatowego, biorąc ze sobą język z elegancką składnią i obiektową architekturą. Poznajmy Ruby’ego.

Popularny esej Petera Norviga, amerykańskiego informatyka, wykładowcy i ojca współczesnej sztucznej inteligencji, poddający pod wątpliwość przyspieszone podejście do nauki programowania.