programowanie

Polimorfizm to zbiór mechanizmów, dzięki którym te same konstrukcje języków programowania mogą być używane w odniesieniu do danych różnych rodzajów. Dzięki niemu możemy przetwarzać informacje z użyciem wyabstrahowanych, generycznych operacji, zyskując na czasie i czytelności kodu. Polimorfizm w Clojure to przede wszystkim obsługa wieloargumentowości, multimetod, protokołów i rekordów, a także korzystanie z interfejsów Javy.

„Poczytaj mi Clojure” to podręcznik programowania w jednym z bardziej elastycznych i ekspresywnych języków służących do komunikacji człowieka z maszyną.

Makra to jeden z mechanizmów metaprogramowania – zbioru technik umożliwiających odczytywanie, tworzenie i modyfikowanie programów przez inne programy lub przez nie same. Są one jedną z charakterystycznych cech dialektów języka Lisp, pozwalając na przekształcanie kodu źródłowego programu zanim dojdzie do jego ewaluacji. Dzięki makrom jesteśmy budować tzw. języki dziedzinowe, dostosowane do wyrażania specyficznych rozwiązań problemów w zwięzły i przejrzysty sposób.

Korzystanie z dodatkowych wątków i sterowanie wykonywaniem bieżącego pozwalają precyzyjnie zarządzać współbieżnym realizowaniem zadań. W Clojure możemy w tym celu użyć dodatkowych typów referencyjnych: Future, Promise i Delay. Istnieją również odpowiednie klasy Javy realizujące podobne cele, a nawet typ Volatile, który pozwala tworzyć szybkie choć niebezpieczne odpowiedniki zmiennych.

Ref to typ referencyjny, dzięki któremu można wyrażać częste i jednoczesne zmiany stanów wielu współdzielonych tożsamości w synchroniczny sposób. Wykorzystywany jest tam, gdzie kilka wartości wskazywanych przez referencje zależy od siebie i modyfikacja ich wszystkich powinna być atomowa (np. przekazywanie środków między rachunkami bankowymi). Do obsługi Refów intensywnie wykorzystywana jest programowa pamięć transakcyjna (STM).