Język programowania Clojure

Wywiad z Danielem Janusem, polskim pionierem programowania w języku Clojure. Rozmawiamy o programowaniu funkcyjnym, karierze zawodowej i cechach wyróżniających Clojure na tle innych języków programowania.

Pracownicy Amazona słuchają nagrań z Aleksy; Julian Assange – bohater czy zdrajca; niemiecki sąd nakazuje zmianę historii edycji strony w Wikipedii; usterki w wielu klientach VPN; nowe wydanie języka Clojure; mapy do oznaczania punktów monitoringu; Szkocja i wstrzymane wdrożenie pakietu Celebrate.

Duży wyciek danych z Facebooka i żądanie podawania haseł do kont poczty elektronicznej; rządowe aplikacje szpiegujące w serwisie Google Play; Clojure i wartość dwuczasu; milion programistów nie potrafiło wyjść z ViM-a; protesty przeciwko kulturze 996 i propozycja licencji.

Wyznawcy potwora spaghetti będą chrzcić wszystkich Polaków; Komisja Europejska zacznie korzystać z Creative Commons; dostawca oprogramowania szpiegującego zaatakowany; ACTA 2 przegłosowana; luka w Facebooku pozwalała wykradać numery telefonów; deep learning w Clojure.

Przejmowanie kont na Instagramie; luka w WinRAR wykorzystywana; włamanie do Citrixa; Clojure na GraalVM; UE chce blokować modyfikowanie routerów WiFi; metadane się liczą; skarga Spotify do KE; odzyskiwanie klucza BitLockera z TPM; raper musi zmienić pseudonim w serwisie YouTube.

Polimorfizm to zbiór mechanizmów, dzięki którym te same konstrukcje języków programowania mogą być używane w odniesieniu do danych różnych rodzajów. Dzięki niemu możemy przetwarzać informacje z użyciem wyabstrahowanych, generycznych operacji, zyskując na czasie i czytelności kodu. Polimorfizm w Clojure to przede wszystkim obsługa wieloargumentowości, multimetod, protokołów i rekordów, a także korzystanie z interfejsów Javy.

„Poczytaj mi Clojure” to podręcznik programowania w jednym z bardziej elastycznych i ekspresywnych języków służących do komunikacji człowieka z maszyną.

Makra to jeden z mechanizmów metaprogramowania – zbioru technik umożliwiających odczytywanie, tworzenie i modyfikowanie działających programów przez inne programy lub przez nie same. Są one jedną z charakterystycznych cech dialektów języka Lisp, pozwalając na przekształcanie kodu źródłowego programu zanim dojdzie do jego ewaluacji. Dzięki makrom możemy rozszerzać składnię języka i budować tzw. języki dziedzinowe, dostosowane do wyrażania specyficznych rozwiązań problemów w zwięzły i przejrzysty sposób.

Korzystanie z dodatkowych wątków i sterowanie wykonywaniem bieżącego pozwalają precyzyjnie zarządzać współbieżnym realizowaniem zadań. W Clojure możemy w tym celu użyć dodatkowych typów referencyjnych: Future, Promise i Delay. Istnieją również odpowiednie klasy Javy realizujące podobne cele, a nawet typ Volatile, który pozwala tworzyć szybkie odpowiedniki konwencjonalnych zmiennych.

Ref to zaawansowany typ referencyjny przygotowany do obsługi transakcji. Możemy dzięki niemu wyrażać częste i jednoczesne zmiany stanów wielu współdzielonych tożsamości w synchroniczny sposób. Wykorzystywany jest tam, gdzie kilka zmieniających się w czasie wartości (wskazywanych przez referencje) zależy od siebie, a modyfikacja ich wszystkich powinna być jednoczesna (np. przekazywanie środków między rachunkami bankowymi). Do obsługi Refów wykorzystywana jest programowa pamięć transakcyjna (STM).