Programowanie

Clojure jest językiem o solidnych fundamentach teoretycznych. W tej części zajmiemy się podstawami koncepcyjnymi tego dialektu Lispu, a dokładniej definicjami stanu, tożsamości, powiązania i wartości. Pozwoli nam to oswoić się z paradygmatem funkcyjnym i zrozumieć dlaczego niektóre oczywiste czynności wymagają przeprowadzania operacji niestosowanych w innych językach programowania.

Rozwiązania niektórych problemów obliczeniowych mogą być czytelnie wyrażone w postaci rekurencyjnej lub zapętlonej. W Clojure istnieją konstrukcje, które pozwalają implementować algorytmy w taki właśnie sposób.

W popularnym serwisie społecznościowym Facebook powstała grupa Clojure Poland, która skupia osoby zainteresowane tytułowym językiem programowania.

Komparatory to funkcje, które służą do porównywania wartości elementów kolekcji. Zastosowanie znajdują przede wszystkim w operacjach sortowania. W Clojure każda funkcja może być komparatorem, jeżeli tylko będziemy przestrzegali odpowiednich wytycznych.

W projektowaniu systemów składających się z wielu zależnych komponentów prostota pozwala dbać o porządek i sprawia, że możliwe jest elastyczne zarządzanie procesem zmian. Dzięki prostocie możemy budować systemy złożone. Nie należy mylić jej z łatwością, która choć istotna, jest jednak wartością względną.

Sekwencje to przypominający iteratory mechanizm dostępu do elementów kolekcji. Są niemutowalnymi, abstrakcyjnymi listami, dzięki którym możliwe jest następcze operowanie na zbiorach danych. W programach pisanych w Clojure często korzystamy z sekwencji.

Kolekcje to abstrakcyjna klasa struktur danych, służąca do reprezentowania zbiorów elementów o wspólnych cechach bądź wspólnym przeznaczeniu. Umożliwiają one wyrażanie takich zestawów w sposób zgrupowany w pojedynczym obiekcie. W Clojure możemy korzystać z kilku wbudowanych kolekcji, a konkretnie z list, wektorów, map i zbiorów.

Podstawowymi jednostkami funkcyjnie zorientowanych programów komputerowych są funkcje. W tym odcinku poznamy sposoby ich tworzenia i używania, a także dowiemy się czym są domknięcia oraz funkcje wyższego rzędu.

Zmienna globalna to jedna z najpowszechniej wykorzystywanych konstrukcji języka Clojure. Dzięki niej można identyfikować funkcje, inne obiekty referencyjne i wartości wyrażające konfigurację programu.

Powiązania pozwalają identyfikować pamięciowe obiekty, z których korzystamy w programach (nadawać im stałe tożsamości), a przestrzenie nazw umożliwiają zarządzanie widocznością i kapsułkowanie fragmentów kodu źródłowego. W tym odcinku dowiemy się, jak rozumieć te mechanizmy w Clojure i jak ich używać.